Kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych

Wycieczka - Planer

Punkty
Właściwości
Uczestnicy

Właściciel:

Nazwa:

Data rozpoczęcia:
Data zakończenia:

Aktywności:

Opis:

Cechy:

Dodaj nowego uczestnika

Liczba elementów:

Długość trasy:

Kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych

Kościół pw. Wszystkich Świętych znajduje się na rynku najstarszej dzielnicy Bełchatowa – Grocholic. W jego bryle w bardzo ciekawy sposób architekt Feliks Nowicki połączył elementy neoromańskie i neogotyckie.

Opis

Kościół wyróżnia się w okolicy wysokomi 41-metrowymi bliźniaczym wierzami. Posiada on klasyczny neogotycki kształ oraz wykończenie. Wprowadzono do niego także wiele neoromańskich ozdób, podczas jego globalnej przebudowy.

Data lub czas powstania

1233 r. (XIII w.)

Kościół budowano w latach 1220–1233, gruntowna przebudowa miała miejsce 1897–1910, remont po zniszczeniach wojennych 1917–1920.

Materiał budowlany

Kościół murowany z cegły, po części otynkowany.

Historia

Budowa kościoła parafialnego pw. Wszystkich Świętych w Bełchatowie została rozpoczęta już w 1220 r., a zakończona w 1233 r. Eregowanie miało miejsce w 1230 r. a dokonał jej abp gnieźnieński Wincenty z Czarnkowa. Pierwotny kościół w stylu gotyckim był zbudowany z kamienia polnego i cegły, jego nawa była prostokątna, a przylegało do niej małe prezbiterium i zakrystia. Jednak w 1896 r. ówczesny proboszcz parafii ks. Franciszek Zając podjął decyzję o rozbudowie kościoła według nowych projektów. W działaniach tych brało udział dwóch architektów: J. Szreter, który przyczynił się do przebudowany nawy głównej, dobudowania dwóch kaplic i dwóch zakrystii oraz Feliks Nowicki, twórca przebudowy prezbiterium i kruchty oraz dołożenia do kościoła dwóch górujących nad okolicą, 41-metrowych wież. Dziś z XIII-wiecznej budowli możemy oglądać jedynie 6 m murów oraz szkarpy dwóch przęseł.

Kościół ucierpiał podczas I wojny światowej, ale został odbudowany w latach 1917–1920.

Rodzaj zbiorów, ekspozycji

Ołtarz główny barokowy z rzeźbami z II poł. XVII w., 2 ołtarze boczne, kaplice w stylu eklektyzmu z 1910 r., chrzcielnica kamienna z przełomu XVII i XVIII w., 3 gotyckie rzeźby z XIV w. – św. Dorota, św. Katarzyna i św. Magdalena – odrestaurowane w 2003 r., 3 rzeźby – krucyfiksy z XVII i XVIII w., rzeźba Salvator Mundi – z XVII w., ambona z 1904 r. z ornamentami barokowymi, epitafium Jana Nepomucena Dobrzelewskiego zm. 1841 r., 2 lichtarze z XIX w., styl neogotyk. Stacje Drogi Krzyżowej – obrazy olejne na płótnie z 1910 r. i współczesne w 1960 r. W kościelnej wieży południowej 2 dzwony; organy pneumatyczne 13-głosowe z 1901 r.