Rezerwat przyrody Węże

Rezerwat chroni położony na Wartą wapienny ostaniec jurajski – Górę Zelce. Wewnątrz wzniesienia znajduje się kilka jaskiń, gdzie odkryto najwięcej w Polsce szczątków kostnych trzeciorzędowych zwierząt.

Opis

Rezerwat przyrodniczo-geologiczny został utworzony 10 grudnia 1971 roku. Liczy 20,74 ha powierzchni, położony jest na lewym brzegu Warty. Ochroną objęty został ostaniec wapienny – Góra Zelce, który wznosi się ok 45 m nad powierzchnią rzeki (229 m n.p.m.). Zachowały się tu formy krasowe sprzed epoki lodowcowej, takie jak: leje krasowe, formy krasu powierzchniowego oraz jaskinie z ciekawymi formami naciekowymi. Odkryto w nich największe w Polsce nagromadzenie szczątków kostnych przedstawicieli fauny trzeciorzędu. Na podstawie analizy znaleziska, określono jakie zwierzęta kopalne występowały na tym terenie w trzeciorzędzie.

Na Górze Zelce znajduje się 10 jaskiń krasowych. Spośród nazwanych znajdują się tam: Jaskinia Stalagmitowa (długość ok. 80 m, głębokość 13 m), Jaskinia za Kratą (długość 60 m, głębokość 17 m), Jaskinia Mała (długość ok. 26 m, głębokość 4,5 m), Jaskinia Zanokcica, Jaskonia Draba (długość ok. 35 m, głębokość ok. 4 m), Jaskinia Niespodzianka (długość ok. 90 m, głębokość ok. 17 m), Jaskinia Samsonowicza (długość 12 m, głębokość 9 m).

Ta ostatnia jest uznawana za jedno z największych stanowisk paleontologicznych zarówno w Polsce, jak i w Europie. Jaskinie na Górze Zelce są miejscem występowania licznych gatunków nietoperzy. W rezerwacie występują murawy naskalne, kserotermiczne oraz szczelinowy zespół wapieniolubnych paproci. Na Górze Zelce można zaobserwować także inne formy krasu – niewielkie skałki.

Wapienne skały porasta roślinność kserotermiczna i wapieniolubne paprocie (np. czosnek skalny, rojnik pospolity, paprotnica krucha, zanokcica skalna i zanokcica murowa).

Forma ochrony prawnej

Rezerwat przyrody

Położenie obiektu

Rezerwat położony jest nad Wartą, na północ od wsi Węże, leżącej niedaleko drogi nr 42 z Jaworzna do Działoszyna (ok. 7 km na południowy zachód od miasta).

 

Źródła, informacje w Internecie

1. Dronka T., Marszałek W. , Okoń K., 1996, Sieradzkie znakowane szlaki turystyczne, Sieradz, Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej;
2. Olaczek R., 1971, Nasza przyroda, Przewodnik po województwie łódzkim, Warszawa, Liga Ochrony Przyrody;
3. Rąkowski G. (red.), 2004, Parki Krajobrazowe w Polsce, Warszawa, Instytut Ochrony Środowiska;
4. http://www.dzialoszyn.com.pl;
5. http://www.dspk.pl;
6. http://old.ziemialodzka.pl;
7. http://www.wbi.pl.