Zespół klasztorny Bernardynów w Łęczycy

Kościół i klasztor ufundowano w 1631 r. poza obwodem dawnych murów miejskich. Fasadę jednonawowej świątyni zdobi wczesnobarokowy szczyt z rozbudowaną dekoracją architektoniczną. Wnętrze kościoła posiada bogaty wystrój rokokowy z 2 poł. XVIII w.

Opis

Kościół powstał w stylu wczesnego baroku. Jest to budowla orientowana, jednonawowa z nieco węższym i niższym prezbiterium. Szczyt kościoła jest bogato zdobiony falistymi gzymsami oraz płycinami i pilastrami z XVII w. Na przyporach znajdujących się przy szczycie kościoła umieszczono figury dwóch świętych. Przed kościołem okazała figura Matki Boskiej.

Klasztor to budowla murowana, dwupiętrowa, przylegająca bokiem południowym do kościoła. Na parterze w części wschodniej znajduje się refektarz, w części południowo-wschodniej zakrystia, oddzielona od kościoła korytarzem.

Całość klasztoru otoczona murem wysokości ok. 1 m, w którym znajduje się otwarta dzwonnica oraz brama z metalowymi furtkami.

Data lub czas powstania

XVII w.

Materiał budowlany

Budynek murowany.

Historia

Kościół i klasztor Bernardynów zostały ufundowane w 1631 r. przez Dorotę Piwo, podczaszynę płocką, zaś jego konsekracja odbyła się 1652 r. Tak jak większość tego typu obiektów, powstał on za obrębem murów miejskich. W 1864 r. klasztor został skasowany przez władze carskiej Rosji, za udział łęczyckich zakonników w powstaniu styczniowym. Potem, aż do roku 1929 r. administrowany był przez księży diecezjalnych. W 1929 r. kościół i klasztor zostały przekazane jezuitom. W czasie okupacji hitlerowcy wyrzucili zakonników z kościoła i klasztoru, urządzając w tym miejscu swoje urzędy i magazyny. W 1946 r. obiekt został z powrotem przekazany w ręce bernardynów.

Rodzaj zbiorów, ekspozycji

Wyposażenie kościoła w większości rokokowe z 2 poł. XVIII w. Kościół pokrywają bogate polichromie iluzjonistyczne. W ołtarzu głównym umieszczono obrazy Niepokalanego Poczęcia NMP z poł. XVII w. oraz obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z 1887 r. Na uwagę zasługują również XVIII-wieczne obrazy świętych w ołtarzach bocznych, epitafium wojewody łęczyckiego Szymona Starży Dzierzbickiego, rokokowa ambona, a także organy i konfesjonały z poł. XVIII w.

Forma ochrony prawnej

Wpisy w wojewódzkim rejestrze zabytków:

• Zespół klasztorny bernardynów - Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, nr rej.: 83-V-7 z 1946-06-05
• Zespół klasztorny bernardynów - Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, nr rej.: 70/276 z 1967-07-26
• Zespół klasztorny bernardynów - Klasztor, nr rej.: 86-V-10 z 1946-06-05
• Zespół klasztorny bernardynów - Klasztor, nr rej.: 71 z 1967-07-26

Położenie obiektu

Kościół położony w północnej części miasta przy ulicy Poznańskiej na obrzeżach Starego Miasta.

Dostępność

Kościół z zewnątrz dostępny bez ograniczeń. Wewnątrz poza nabożeństwami dostępny wyłącznie przedsionek. Zwiedzanie całego wnętrza możliwe przed i po nabożeństwach lub po uzgodnieniu z kancelarią.

Źródła, informacje w Internecie

• Mokras-Grabowska J., Rzeńca P., Województwo Łódzkie. Przewodnik turystyczny, Łódź 2007;
• www.powiatleczycki.republika.pl;
• www.pit.leczyca.info.pl.