Zespół zamku piastowskiego w Legnicy

Średniowieczny zamek o imponujących rozmiarach i niezwykle wysokich na ponad 50 m wieżach. Dla turystów udostępnia się jedynie dziedziniec.

Opis

Do dzisiejszych czasów bardzo dobrze zachowały się wieże św. Jadwigi i św. Piotra (pierwotnie miały 20 m wysokości, a później zostały nadbudowane co zwiększyło ich wysokość ponad dwukrotnie), bryła pałacu, renesansowy portal bramy wjazdowej, a na dziedzińcu zabezpieczono relikty późnoromańskiej kaplicy św. Benedykta i Wawrzyńca.

W latach 60. XX w. odsłonięto w trakcie prac konserwatorskich ocalałe relikty kaplicy romańskiej.

Zamku nie można zwiedzać – mieszczą się w nim instytucje oświatowe: Kolegium Języków Obcych, Centrum Informacji Językowo-Metodycznej, Gimnazjum oraz Wyższa Szkoła Menadżerska.
Na dziedzińcu zamku organizowane są liczne koncerty i wydarzenia artystyczne.

Data lub czas powstania

XIII w.

Materiał budowlany

Obiekt murowany – cegła, kamień.

Historia

Rozdział cytuje informacje ze strony: http://www.legnica.net.pl/index.php?legnica=zabytki1

„Wzniesiony z cegły na przełomie XII i XIII wieku przez księcia Henryka Brodatego. Powstał na miejscu istniejącego tu do końca X w. warownego grodu śląskiego plemienia Trzebowian. W jego skład wchodziły: palatium, dwie wieże – w późniejszym okresie nazwane imieniem św. Piotra (patrona Legnicy) oraz św. Jadwigi (żony Henryka Brodatego), wał drewniano-ziemny i częściowo ceglany mur obronny wzmocniony dostawioną do niego wieżą. Kompleks ten należał do najpotężniejszych na ziemiach polskich murowanych warowni. W latach 20. XIII w. przy palatium wzniesiona została dwunastoboczna kaplica, której relikty podziwiać można do dziś. Zamek oparł się najazdom Mongołów w 1241 roku. W wiekach następnych był rozbudowywany, modernizowany, przekształcił się w wygodną rezydencję książąt legnicko-brzeskich z rodu Piastów. Rozbudowany przez ks. Fryderyka II i Jerzego Rudolfa w XVI i XVII w. zyskał kształt czworoboku. Przy wschodnim skrzydle zamku zachował się renesansowy portal bramy wjazdowej, która od czasów ks. Fryderyka II służyła jako brama wjazdowa do zamku. Po śmierci księcia Jerzego Wilhelma, ostatniego ze śląskiej linii Piastów w 1675 roku zamek przeszedł w posiadanie cesarzy niemieckich. Kolejna przebudowa nastąpiła po pożarze jaki miał miejsce w roku 1711. W 1764 roku król Fryderyk II nakazał rozebranie fortyfikacji zamkowych, a w 1796 r. zasypano fosę. Po jednym z kolejnych pożarów w 1835 roku został odbudowany w stylu modnego wówczas neogotyku. W lutym 1945 roku po zajęciu Legnicy przez Armię Czerwoną zamek uległ pożarowi i zniszczeniu. Odbudowany w latach 1962–1969, przeznaczony został na użytek szkolnictwa.”

Forma ochrony prawnej

Obiekt wpisany do rejestru zabytków jako zespół zamku piastowskiego, 3 ćw. XII-XX w.:

• zamek, nr rej.: 585/74 z 29.03.1949;

• park, nr rej.: 586/477/L z 22.09.1976.

Wpisy w wojewódzkim rejestrze zabytków:

• Zespół zamku piastowskiego w Legnicy – Zamek piastowski, nr rej.: 6/L/74 z 1949-03-29
• Zespół zamku piastowskiego w Legnicy – Budynek bramy, nr rej.: 1045/L/604 z 1959-09-25
• Zespół zamku piastowskiego w Legnicy – Park, nr rej.: 477/L z 1976-09-22

Położenie obiektu

Zamek położony jest na niewielkim wzgórzu w północnej części śródmieścia.

Dostępność

Obiekt nie jest udostępniony do zwiedzania.