Wzgórze zamkowe w Sieradzu

Wzgórze zamkowe w Sieradzu, częściowo uszkodzone przez poniemieckie bunkry, zbadane w czasie wielu sezonów wykopaliskowych, które ujawniły relikty najstarszego grodu z podgrodziem oraz ślady murowanego zamku z czasów Kazimierza Wielkiego. Wzgórze otwarte.

Opis

Pozostałości wzgórza zamkowego, otoczonego fosą, kryją relikty drewnianego grodu z podgrodziem (wspomnianego przez Al.-Idrisiego w poł XII w.), zamku z czasów Kazimierza Wielkiego oraz unikalnej rotundy ceglanej z XII w. odkryte w roku 1968 w południowo-wschodnim narożniku zamkowego wzgórza. Wymienione relikty zasypano ziemią, a wzgórze dostępne dla zwiedzających.

Data lub czas powstania

XI w.

Początki grodu sięgają połowy (lub II połowy) XI wieku, przebudowanego za czasów Kazimierza Wielkiego.

Historia

Relikty wczesnośredniowiecznego grodu, a poźniej zamku odkryto podcza wielu sezonów wykopaliskowych prowadzonych przez różne instytucje, poczynając od roku 1956 aż do lat 70.

Forma ochrony prawnej

Wzgórze zamkowe wpisano do rejestru zabytków Konserwatora w Sieradzu pod nr 64/A w 1965 r.

Położenie obiektu

Wzgórze zamkowe położone na zarośniętej kępie około 600 m na południowy-wschód od rynku w Sieradzu za rzeczką Żegliną na przedłużeniu ulicy Zamkowej.

Dostępność

Łatwy dojazd ul. Zamkową i dojście pieszo.

Źródła, informacje w Internecie

• Kamińska J., Badania na stanowisku 1, „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi” Nr 7, 1962, s. 83–109;
• Nowiński K., Gród i zamek sieradzki w badaniach archeologicznych z 1960–1970, Sieradz 1971.

Właściciel, zarządzający

Własność komunalna.