Epidemie dżumy

Opis

Ataki tej choroby zakaźnej, dziesiątkującej mieszkańców, zdarzały się w mieście dość często. Pierwsza epidemia dżumy dotknęła teren księstwa raciborskiego w latach 1349–1351. Dżuma nawiedzała miasto wielokrotnie także w XV, XVI i XVII w. Epidemie nigdy nie spowodowały całkowitego wyludnienia miasta. Szacuje się, że przeciętnie umierało w mieście kilkadziesiąt osób. Obowiązkiem mieszkańców, którzy zauważyli u siebie objawy choroby, było ostrzeżenie domowników i sąsiadów. Chorzy mieli zakaz opuszczania domostw, drzwi i okna były zabijane, zostawiano jedynie niewielki otwór na podawanie wody i pokarmu. O tym, że żyją, chorzy informowali pukaniem. Ozdrowieńcom pozwalano wyjść na zewnątrz po kilku tygodniach kwarantanny.