Kampinoski Park Narodowy

Opis

Kampinoski Park Narodowy powstał w 1959 r. w celu ochrony pozostałości dawnej Puszczy Mazowieckiej. Park należy do sieci Natura 2000, jest też Rezerwat Biosfery UNESCO. Park znajduje się w centrum Polski, w niewielkiej odległości od Warszawy, przez co określany jest często jako „płuca stolicy”. Symbolem parku jest łoś – największy ssak żyjący na tym obszarze.

Teren parku w ponad 70% porośnięty jest przez lasy, wśród których dominują bory mieszane.

Park posiada także unikalne zespoły wydm śródlądowych, które powstały podczas ostatniego zlodowacenia. Dwa największe pasma wydmowe mają długość 35 i 21 km oraz szerokość od 1,5 do 5 km. Innym charakterystycznym elementem krajobrazu są tereny bagienne powstałe w korytach Prawisły i porośnięte przez bagienne lasy olchowe i brzozowe. Niestety tereny te są stopniowo osuszane, co prowadzi do zanikania kolejnych gatunków roślinnych.

Ze  względu na dużą różnorodność rzeźby terenu, gleby i roślinności park stanowi ostoję dla 16 tys. gatunków zwierząt. Na terenie parku żyje wiele dużych ssaków. Część z nich zaniknęła z tych obszarów na skutek polowań w XIX w. i została ponownie wprowadzona na te tereny przez człowieka po utworzeniu parku. Zarówno łosie, bobry, jak i rysie przyjęły się w kampinoskich lasach i możemy znowu cieszyć się ich obecnością. Obecnie żyje w parku około 120 łosi i 80 bobrów. Oprócz wymienionych możemy spotkać także inne duże ssaki, takie jak sarny, dziki, lisy czy jelenie. Bogaty jest także świat niewielkich gryzoni i nietoperzy. Na terenie puszczy spotyka się także rzadkie gatunki ptaków np. żurawie, bociany czarne czy sowy białe.

Na terenie Puszczy Kampinoskiej występuje 1370 gatunków roślin naczyniowych, z czego większość stanowią rośliny nasienne. Szczególną atrakcją parku jest występowanie tu brzozy czarnej, uważanej za polski endemit oraz ziomioła północy i rozmarynka leśnego, które są reliktami okresu polodowcowego.

Kampinoski PN oferuje liczną sieć szlaków turystycznych: zarówno pieszych, jak i rowerowych. Do przejścia jest około 350 km tras, zaś do przejechania na rowerze ponad 200 km. Na terenie parku i w jego okolicy rozmieszczonych jest też kilkanaście gospodarstw agroturystycznych, z których można skorzystać planując kilkudniowe zwiedzanie parku. Do parku można dojechać korzystając z zabytkowej kolejki wąskotorowej z Sochaczewa.