Wielkopolski Park Narodowy

Opis

Wielkopolski Park Narodowy założony został w 1957 r. na Pojezierzu Poznańskim. Obecnie obejmuje on obszar 7584 ha. Tereny te zostały ukształtowane przez lodowiec skandynawski. Powstały wtedy ciekawe elementy rzeźby terenu, takie jak rynny, wzniesienia morenowe, kemy i ozy. Na terenie parku znajduje się np. fragment najdłuższego w Polsce Ozu Bukowsko-Mosińskiego oraz potężny głaz narzutowy o obwodzie ponad 10 m – Głaz Leśników. W parku znajduje się też 11 jezior, z których największym jest Jezioro Łódzko-Dymaczewskie.

Park jest w większości porośnięty przez lasy, głównie bory sosnowe i sosnowo-dębowe. Gdzieniegdzie pojawiają się także lasy dębowo-grabowe oraz kwaśne dąbrowy. Czysty las grabowy można zobaczyć m.in. na południe od Jeziora Góreckiego. Florę parku tworzy ponad 1000 roślin naczyniowych, w tym rzadkie lilie złotogłowy, grzybienie białe, sasanki i konwalie.

Park zamieszkiwany jest przez ok. 3500 gatunków zwierząt. Najliczniejszą grupą są owady i pajęczaki, w tym żyjący pod wodą pająk topik. Spośród większych zwierząt zamieszkują tu jelenie, sarny, dziki, wydry i bobry, a także skowronki polne, turkawki, żurawie czy kruki.

Park można zwiedzać korzystając z pięciu szlaków turystycznych oraz siedmiu tras wycieczkowych. Osoby pragnące dowiedzieć się czegoś więcej na temat przyrody parku mogą odwiedzić Muzeum Przyrodnicze w Jeziorach.