Słowiński Park Narodowy

Opis

Słowiński Park Narodowy utworzony został w 1967 r. na terenie województwa pomorskiego. Od 1977 r. jest wpisany na listę Światowych Rezerwatów Biosfery UNESCO. Obszar parku wynosi 32 744 ha i jest to jeden z największych parków na świecie. Celem parku jest ochrona przede wszystkim nadmorskiego pasa mierzei tzw. Mierzei Gardneńsko-Łebskiej z unikatowymi na skalę europejską ruchomymi wydmami. Wydmy w parku można podzielić na szare i białe. Pierwsze z nich są starsze i porośnięte roślinami. Wydmy białe, określane też jako pustynne są prawie w ogóle nie pokryte roślinnością, która nie utrzymuje się na ciągle przemieszczającym się piasku. Wydmy przesuwają się bowiem średnio o 4,7 m rocznie.

Dla krajobrazu Słowińskiego PN charakterystyczne są też płytkie (od 0.7 do 1,6 m) i rozległe jeziora. Największymi z nich są Łebsko i Gardno. Jeziora te są efektem oddzielania się zatok od Bałtyku.

Roślinność parku tworzy 920 gatunków roślin naczyniowych, 165 gatunków mszaków oraz liczne glony i grzyby. W zależności od miejsca możemy tu spotkać honkeinę piaskową, rukwiel nadmorską, piaskownicę zwyczajną czy turzycę piaskową. Zdarza się także zobaczyć atrakcyjnego i mało popularnego mikołajka nadmorskiego.

Bardzo bogato reprezentowany jest w parku świat ptaków. Żyje ich tu 180 gatunków, z czego najczęstsze są ptaki wodne i błotne. Możemy tu spotkać m.in. mewy, kaczki, perkozy, łyski czy łabędzie. Oprócz ptaków morskich występują tu także ptaki drapieżne: myszołowy, jastrzębie, kruki czy bieliki. W wodach parku żyją zarówno ryby słodko-, jak i słonowodne. Są to takie gatunki jak leszcze, okonie, płocie, sandacze czy dorsz, śledź i belona. Za zgodą dyrekcji parku istnieje możliwość rybołówstwa.

Na terenie parku wytyczono pięć głównych szlaków pieszych, w tym dwa (czerwony i żółty) prowadzą przez całą szerokość parku. Dodatkową atrakcją dla odwiedzających park stanowi Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach.